Ook het midden- en kleinbedrijf moet op 25 mei 2018 voldoen aan de regels van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). Dat blijkt uit antwoorden op vragen van de Eerste en Tweede Kamer over de uitvoeringswet van de AVG. Hieruit blijkt ook dat de geheimhoudingsplicht van de notaris vóór het inzagerecht van betrokkenen gaat.
Minister Sander Dekker heeft op 18 april vragen van de Eerste Kamer beantwoord. Deze gaan onder meer over de positie van het midden- en kleinbedrijf. Bij de behandeling van de uitvoeringswet in de Tweede Kamer is daarover bij een amendement artikel 2a toegevoegd. In dit artikel is bepaald dat de Autoriteit Persoonsgegevens bij de toepassing van de AVG de specifieke behoeften van kleine, middelgrote en micro-ondernemingen in aanmerking moet nemen.
Naleven AVG
Op vragen van de VVD naar de betekenis van deze bepaling geeft de minister aan dat de Autoriteit Persoonsgegevens bij de toepassing van de AVG rekening houdt met de omvang van een onderneming. Van grotere ondernemingen mag worden verwacht dat zij beschikken over meer middelen dan kleinere ondernemingen. Van een verwerkingsverantwoordelijke wordt daarnaast meer verwacht naarmate de verwerkingen waarvoor hij verantwoordelijk is meer risico’s voor betrokkenen met zich meebrengen, ongeacht de grootte van de organisatie. Alle verwerkingsverantwoordelijken – ook die van het midden- en kleinbedrijf – zijn gehouden om op 25 mei de eisen van de AVG na te leven, aldus de minister. Dat geldt dus ook voor notariskantoren.
Geheimhouding notaris
Eerder zijn vragen van de Tweede Kamer beantwoord over de specifieke positie van de notaris. De KNB heeft tijdens de behandeling van de uitvoeringswet in de Tweede Kamer onder de aandacht gebracht (pdf) dat de positie van de notaris soms wrikt met de regels van de AVG. Leden van de SGP-fractie hebben hierover vragen gesteld. Uit het antwoord op deze vragen blijkt dat sommige rechten van betrokkenen kunnen worden beperkt door de Wet op het notarisambt. De wettelijke geheimhoudingsplicht van de notaris kan worden gekwalificeerd als een noodzakelijke en evenredige maatregel ter waarborging van belangrijke doelstellingen van algemeen belang van een lidstaat en gaat dus vóór het inzagerecht van betrokkenen.