De Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie (KNB) steunt de aanbevelingen die Bureau Financieel Toezicht (BFT) vandaag heeft gepubliceerd na onderzoek naar de fraudeaffaire bij Pels Rijcken. Verder juicht de KNB het voornemen van BFT toe om voortaan ook in overleg te gaan met andere organisaties dan alleen de KNB om informatie uit te wisselen die elkaar en de toezichtrol van BFT versterken.
Eerder dit jaar liet de KNB naar aanleiding van de fraudezaak bij Pels Rijcken al weten versneld vernieuwingen door te voeren. BFT sluit hierbij aan met onder meer zijn aanbeveling om het toezicht te verscherpen op de verplichting van notarissen om alle nevenfuncties op te geven. De KNB heeft afgelopen voorjaar al haar leden opgeroepen om de opgave van hun nevenfuncties te actualiseren zodat de KNB en BFT als toezichthouder op het notariaat deze meldingen kunnen controleren.
Compliance
De KNB werkt momenteel aan een nieuwe, financiële verordening waarmee de compliance in het notariaat beter wordt geregeld. Hiermee neemt zij alvast een voorschot op de aanbeveling van BFT aan kantoren om een compliance-functie in te richten. Dit past bij het creëren van een kantoorcultuur waarbij sprake is van gedeelde verantwoordelijkheid bij de collega-notarissen, kandidaat-notarissen en medewerkers van de financiële administratie. Ook wil de KNB in deze verordening nadere regels stellen aan de omgang met derdengelden.
Informatie-uitwisseling
Deels komen de KNB-vernieuwingen voort uit aanbevelingen in het ‘Rapport Werkgroep Kwaliteit & Toezicht’ van de KNB en het BFT uit 2019. Hierin hebben beide partijen aangegeven hoe zij met een betere (digitale) uitwisseling van informatie een effectiever en efficiënter toezicht kunnen realiseren.
Overige acties KNB
De KNB heeft eerder dit jaar nog meer acties in gang gezet. Per 1 april 2021 heeft de KNB externe regionale vertrouwenspersonen aangesteld bij wie integriteitsvraagstukken en eventuele notariële misstanden kunnen worden gemeld. Daarnaast is de KNB is in overleg met het ministerie van Financiën om notarissen sneller en gemakkelijker deze zogenoemde ‘liggende gelden’ te laten storten in de consignatiekas van het ministerie als een notaris na een bepaalde periode geen rechthebbenden op deze gelden heeft kunnen achterhalen. Dit om te vermijden dat een individuele notaris langdurig zonder nader toezicht over deze gelden beschikt.