'Het is niet gemakkelijk om de belangen van een ander écht goed te kunnen begrijpen'
Wat ik daarbij merk, is dat het, hoe verleidelijk ook, geen zin heeft om mijzelf daarbij te veel als uitgangspunt te nemen. In de eerste plaats zijn de tijden en dus de gewoontes en behoeftes met betrekking tot werk, volstrekt anders dan tien, twintig of dertig jaar geleden. En, buiten dat, zou ik de keuzes ten aanzien van werk en privé die ik twintig jaar geleden maakte nu opnieuw maken? Ik stel mezelf die vraag soms wel en het antwoord is zeker niet makkelijk te geven.
Belangen
In feite is het opereren op de arbeidsmarkt steeds opnieuw het voeren van een onderhandeling. Of, zoals de titel van een bestseller over dit onderwerp zegt ‘Getting to Yes!’. Dat is wat je wil: werkgever en werknemer komen tot een arbeidsverhouding waar beiden ‘ja’ tegen zeggen. Ik heb dat boekje van twee Harvard-professoren er nog eens bij gepakt en lees: ‘Met de Harvard-methode richt je je niet direct op standpunten, maar eerst op belangen. En met name ook op de belangen van de ander’. De gedachte daarbij is, dat als je alle belangen op tafel hebt, je beter ziet wat gemeenschappelijke belangen zijn. Dat helpt bij het bereiken van een win-winsituatie. Dus niet: ‘parttime werken kan hier niet, punt aan de lijn.’ En wel: ‘als je minder wil werken om te kunnen studeren, kunnen we daar wellicht wel een mouw aan passen.’
Begrijpen
Het klinkt op papier verrassend simpel. Toch valt het voeren van dit soort onderhandelingen me af en toe niet mee. In de eerste plaats is daar de waan van de dag. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat je daarin goede voornemens als: extra aandacht voor je mensen, een luisterend oor of investeren in begeleiding, soms toch uit het oog verliest. Al was het maar omdat je ook graag voldoende aandacht wil geven aan je cliënten, je kantoororganisatie in het algemeen of andere, leuke of minder leuke, nevenactiviteiten en – niet in de laatste plaats – aan je privé-omgeving. Daarnaast is het niet altijd gemakkelijk om de belangen van een ander écht goed te kunnen begrijpen, zeker als die in eerste instantie haaks lijken te staan op die van jezelf. En op dat moment is het uiteraard belangrijk om door te pakken en hier over na te denken en te spreken.
Ruimte
Het voeren van gesprekken over die belangen is dan ook nog eens een kunst op zich. Misschien iets waar onze notaris-mediators goed in zijn, maar tegelijk iets wat tijd en ruimte vraagt. En die heb je nou juist niet altijd als het werk zich opstapelt. Toch denk ik dat we als werkgevers en werknemers in het notariaat absoluut deze kant op moeten. Samen tot een vergelijk komen, waar beide partijen gelukkig mee zijn. We moeten het tenslotte samen doen en hebben dus als gemeenschappelijk belang die win-winsituatie.
Tijdens de komende regiovergaderingen praten we graag met u verder over hoe dit te bereiken. Praat u mee?