'Altijd een notarieel hart gehouden'

‘Het notariaat is een levensloopberoep, je helpt mensen vanaf het moment dat hun ouders een testament met voogdijbepaling laten maken tot de tijd dat ze zelf een testament of een levenstestament nodig hebben. Dat vind ik zo mooi aan dit vak. Ik begon na mijn studie in 1996 kort in Amsterdam en later in Den Helder. We zijn op Texel gaan wonen, in het dorp bij de vuurtoren. Een geweldige plek voor onze kinderen om op te groeien. In 2007 kon ik notaris worden, alleen: het was voor mij niet de juiste tijd en plaats. Toen ben ik vertrokken en een tijdje gaan interimmen. Sinds 2016 wonen we weer aan “de overkant”, Tessels voor de vaste wal.'

Goed doel

‘Vervolgens kreeg ik een baan bij Artsen zonder Grenzen, waar ik nalatenschappen afwikkelde. Professioneel zit je dan dus op de stoel van de erfgenaam. Je werkt samen met notariskantoren en mede-erfgenamen, dus particulieren of andere goede doelen. In beginsel aanvaardt een goed doel een erfenis, maar er is altijd een protocol wat wel en niet kan. Is de nalatenschap aanvaard, dan doe je alles wat nodig is, zoals een huis verkopen en fiscale zaken regelen. Ik had veel contact met notariskantoren die nalatenschappen afwikkelen, boedelen noemen we dat. Van Oost-Groningen tot Terneuzen. Het was interessant werk, dat dicht bij het notariaat ligt. Ik heb dan ook altijd een notarieel hart gehouden.’

Verwachtingen

‘Een traditionele loopbaan in het notariaat ziet er als volgt uit: je wordt kandidaat-notaris, dan werk je heel erg hard, doet de beroepsopleiding en vervolgens word je notaris, als logische stap. Die visie op het beroep geldt niet voor iedereen. Zelf ben ik twee jaar geleden weer kandidaat-notaris geworden. Maar of ik ooit notaris word? Misschien komt het ervan, misschien niet. En zo niet, dan heb ik totaal niet het idee dat ik een carrièreslag heb gemist. Ik vind het notariaat een prachtig vak en ik vind het heerlijk om er te werken, zonder dat ik per se notaris hoef te worden. En dat geldt voor meer mensen. Die willen gewoon leuk werk in het notariaat. Ik vind het jammer als jonge mensen die zichzelf en het vak nog moeten ontdekken zo’n werkdruk ervaren dat ze uit het vak stappen. Die mensen zijn hun kracht nog aan het ontwikkelen, ze zitten vaak met een jong gezin in het spitsuur van het leven. Je moet ze koesteren, niet pushen. Wordt zo’n kandidaat min of meer weggejaagd door een te hoge werkdruk, dan is dat een gemiste kans. Jammer voor de kandidaat, het kantoor en het notariaat. Iedereen heeft een eigen visie op werkgeluk. Het helpt als verwachtingen over en weer worden uitgesproken.’

Dood

‘In mijn tijd bij Artsen zonder Grenzen werd ik lid van de Nederlandse Organisatie voor Executeurs, de NOVEX. Daar sprak ik Bernard Kapma, notaris bij KB notarissen. Toen hij mij polste voor een vacature, kwam dat op het juiste moment. Ik had een geweldige baan bij Artsen zonder Grenzen, en het gaf mij veel voldoening om voor een goed doel te werken, maar na twaalf en een half jaar was ik best toe aan wat anders. Het notariaat is voor mij nooit ver weg geweest. Ik wilde wél naar een kantoor waar ik nalatenschappen kan afwikkelen, dat doe ik graag, en dat kan hier uitstekend, want er is een aparte personen- en familierechtafdeling. Bij ons thuis is doodgaan een normaal gespreksonderwerp. Mijn partner is thanatopracteur, balsemer. Bij thanatopraxie wordt een lichaam voor beperkte tijd geconserveerd door het bloed te vervangen door een conserverende vloeistof. Dan is er geen koeling nodig tijdens het opbaren, en het voelt niet koud aan. In de Verenigde Staten is het de norm, hier neemt de vraag langzamerhand toe. Bij ons is de dood dus geen taboe-onderwerp aan tafel.'

Open sfeer

‘Toen ik in 2020 terugkeerde in het notariaat had ik een hele digitaliseringsslag gemist. Voor mensen die er langere tijd uit zijn geweest, zou een terugkomdag van de KNB misschien handig zijn, zodat je wordt bijgepraat over de laatste ontwikkelingen. Zelf had ik zo’n terugkomdag wel prettig gevonden. Gelukkig kan ik hier op kantoor ongelimiteerd vragen stellen. Daar heb ik het mee getroffen, want zo gaat het niet overal. Er heerst hier een plezierige, open sfeer, waarin iedereen tot zijn recht komt. We houden rekening met elkaar en kunnen onszelf zijn. Sommigen hebben een corporate stijl van kleden, anderen meer informeel. Als iemand in haar kracht staat op hoge hakken en in een rokje is dat prima. Zelf draag ik dat niet, ik ontvang regelmatig cliënten in een spijkerbroek. Er is hier ruimte voor activiteiten naast je werk. Zo ben ik nog steeds lid van de NOVEX en organiseer ik intervisiebijeenkomsten. Bernard Kapma is voorzitter van de EPN, de estate planners in het notariaat. Ik voel me hier volkomen op mijn plek en dat gevoel wens ik iedere kandidaat-notaris toe, of hij of zij nu notaris wil worden of niet.’