'Vrouwen zijn soms te kritisch op zichzelf'

‘Mijn collega’s hebben mij genomineerd voor Legal Woman of the Year, waarbij ze natuurlijk wel hebben geïnformeerd of ik dat wilde. Nu ben ik niet iemand die graag op de voorgrond treedt, maar ik heb er toch mee ingestemd. Soms moet je uit je comfortzone komen. Daar leer je van en er kunnen mooie dingen uit voortkomen.
Toen ik in 2016 notaris werd, was ik 31 jaar en daarmee de jongste notaris van Nederland. De publiciteit daaromheen had voor mij niet gehoeven, maar ik kreeg ontzettend veel leuke reacties én ik kwam in contact met Kinderfonds Mama’s. Het bestuur was op zoek naar iemand met een juridische achtergrond en wilde verjongen, dus men dacht: laten we die jongste notaris maar eens benaderen.
Het fonds steunt krachtige lokale vrouwen die kinderen helpen in Zuid-Afrika, waar de armoede heel groot is. Er zijn nu zo’n 56 projecten, opgezet door de vrouwen daar. Niet door ons, wij verzinnen niet wat zij moeten doen, maar wij ondersteunen en zien toe op de besteding van de middelen. De Mama’s ontmoeten elkaar tijdens tweejaarlijkse conferenties, zodat een netwerk ontstaat. Ze bieden hulp aan kinderen van alle leeftijden. Het project ‘Power Girls’ ondersteunt bijvoorbeeld meisjes gedurende zeven jaar met workshops en meer om hun weerbaarheid te vergroten. Het werk voor dit fonds geeft mij veel voldoening.’

Kritisch

‘Een andere reden dat ik instemde met het plan om mij te laten nomineren, is dat vrouwen elkaar moeten steunen. Dat doet de Stichting Legal Woman door een platform te bieden. Ik vind dat vrouwen soms te kritisch op zichzelf en op elkaar zijn, te onzeker over hun eigen kunnen. Te bescheiden. We moeten elkaar een beetje aanjagen, elkaar vertrouwen geven in de eigen capaciteiten. Soms moet je iets gewoon doen, al weet je niet zeker hoe het uitpakt. Het kan een keer niet goed gaan, maar dat geeft niet. Wat heb je te verliezen? Er komt weer een volgende stap.
Zo praat ik ook met medewerkers. Dit is de mindset van waaruit we moeten handelen. Zelf heb ik er nu drie jaar op zitten in de European Compensation Committee bij Dentons, die de performance van alle partners bekijkt. Niet iedereen wil lid zijn van die commissie, over geld praten is niet zo populair. Ik dacht: ik weet niet of ik het goed zal doen, maar laat ik het doen. Het is te belangrijk. Ik was weer de jongste, en de enige vrouw. En het is leuk: ik heb heel interessante en eerlijke gesprekken met de partners. Op verzoek heb ik mij herkiesbaar gesteld en ik ben net herbenoemd voor drie jaar. De titel Legal Woman of the Year is mij trouwens niet ten deel gevallen, maar ik vond het leuk en eervol om mee te doen.’

Snijvlak

‘Ik ben notarieel recht gaan doen omdat ik de notariële vakken het interessantst vond. Met name de snijvlakken, waar ondernemingsrecht, onroerend goedrecht en familierecht elkaar raken. Daarom vind ik familiebedrijven zo leuk, daar komt alles samen. Sommige cliënten ken ik al heel lang. Vaak staan wij bedrijven en families jarenlang bij met ons kantoor, ook met de advocaten en fiscalisten.
Een zaak waarop ik met plezier terugkijk, is de ontvlechting van een bedrijf waarin twee families deelnamen. Al jaren waren er strubbelingen en op een gegeven moment was het tijd afscheid van elkaar te nemen. De aandelen werden overgedragen en in hetzelfde jaar overleed een van de vaders van die families. Aan de keukentafel heb ik zitten praten met familieleden. Ik deed het ondernemingsrechtelijke deel, maar zoiets is meer dan een zakelijke transactie. Het is ook een ijkmoment in de familie. Toen alle akten gepasseerd waren, belde de cliënt een week later terug en zei: ik ben helemaal vergeten te vragen hoe het met jóu is. Dat vond ik mooi.’

Hecht

‘Ik houd dus die drie rechtsgebieden bij, maar dat vind ik leuk, je moet jezelf een beetje blijven kietelen. We zijn op kantoor met twee notarissen en een team van in totaal twintig mensen, van wie dertien juristen. Het team is heel hecht, daar geniet ik van. Sinterklaas hebben we bijvoorbeeld met z’n allen gevierd, mét gedichten. Dan zie je dat mensen elkaar echt goed kennen en zich in elkaar verdiepen.
We werken hard, maar proberen er ook voor elkaar te zijn. Mensen kijken hier echt naar elkaar om. Ik vind het leuk mensen verder te helpen. Niet alleen professioneel, maar ook in hun persoonlijke ontwikkeling. We hebben op kantoor geen beleid voor thuiswerken, we zijn flexibel. Er moet voldoende begeleiding zijn voor de junioren, maar verder is er veel vrijheid. In mijn team werkt bijna iedereen elke dag op kantoor. Omdat ze dat leuk vinden. Dat zie ik als een compliment voor het team als geheel. Ik heb het hier zeer naar mijn zin. Als je goed in je vel zit, als er geen dingen dwars zitten, dan gaat ook het werk goed.’

Familiebedrijf

‘Ik voel mij absoluut een ondernemer, maar als notaris ben je toch een ander soort ondernemer dan bijvoorbeeld in mijn familie. Ons familiebedrijf is een koekjesfabriek in Zwartsluis, Overijssel. Stopt een notaris, dan gaat een kantoor als Dentons door. Mijn vader zat daar anders in: wat zou er gebeuren met de honderd man personeel als hij zou stoppen?
Het is ooit begonnen als ambachtelijke bakkerij en onder leiding van mijn grootvader een industrieel bedrijf geworden. Mijn vader en zijn broers werkten er, later ook mijn moeder. Ik heb er van jongs af aan in de vakanties gewerkt. Eerst aan de lopende band, later op de administratie en de receptie. Met mijn zusje en mijn nichtje, we hadden de grootste lol, maar werkten hard. Ons gezin ademde familiebedrijf. Mijn broer heeft het nu overgenomen. Ik ben liever notaris, daar kan ik alles in kwijt, maar bij het familiebedrijf blijf ik altijd betrokken.’

Ines van Dijk (1984) is notaris bij Dentons in Amsterdam. Na haar studie in Groningen werd zij in 2008 kandidaat-notaris bij het toenmalige Boekel De Nerée, nu Dentons. In 2014 werd zij toegevoegd notaris en in 2016 notaris. Haar praktijk richt zich vooral op commercieel onroerend goed en ondernemingsrecht, maar zij doet ook familierecht. Haar focus ligt onder meer op familiebedrijven. Ruim 5 procent van haar tijd besteedt zij aan pro bono-werk. Ines woont in Maarssen. Zij doet aan spinning, kickboksen en krachttraining, en in haar vakanties reist zij graag door Zuid-Amerikaanse landen. Zij volgt sinds een paar maanden een cursus Spaans.