'Geef mij maar een lekker lange to-dolijst om af te vinken'
December was zoals gebruikelijk weer pieken, zowel qua werk als privé. Alle dossiers zijn ook afgelopen jaar weer netjes voor het einde van het jaar afgerond. Ieder jaar opnieuw heerst er die gezonde spanning en ieder jaar opnieuw krijgen we het voor elkaar met z’n allen. In de tussentijd was ik bezig met het regelen van cadeaus, eten en drinken voor de kerstdiners en het shoppen van een nieuwe outfit. En voor je het weet is het dan al zover: aan een prachtig gedekte tafel, onder het genot van een heerlijk diner, zat ik in m’n glitterpak de kerstcadeaus uit te delen aan vrienden.
Normale ritme
En toen werd het januari. Zoals gebruikelijk is dat het moment om even af te dalen. Tijd om de administratie bij te werken, mail op orde te brengen en weer lekker terug te komen in het normale ritme. Het contrast tussen de laatste maand en de eerste maand van het jaar is groot: waar je in december soms tijd tekortkomt, heb je in januari soms tijd te veel. En het gekke is: die rust aan het begin van het jaar zorgt bij mij juist voor onrust. Geef mij maar een lekker lange to-dolijst om af te vinken, daar ga ik het beste op.
Onrust
Met andere kandidaten bespreek ik dit gevoel van onrust. Waar komt dit vandaan en waarom houdt het me zo bezig? Juist in die eerste maand van het jaar kom ik eindelijk toe aan werkzaamheden die normaal gesproken blijven liggen, bijvoorbeeld het bijwerken van modellen. Toch voelt dit ergens niet als werken, terwijl ook dit soort dingen ontzettend veel opleveren. Al pratend komen we tot de conclusie dat we al een hele lange tijd niet anders gewend zijn. Inmiddels ben ik al ruim zes jaar werkzaam als kandidaat en zijn het altijd piekjaren geweest, waarin er weinig tijd was of werd gemaakt voor andere werkzaamheden.
Focussen
Met die gedachte in m’n achterhoofd kan ik die onrust iets beter loslaten en de rust juist toelaten. Ik neem de tijd om me eens goed te focussen op de modellen, uitgebreider stil te staan bij mijn toekomstplannen en te overleggen over onderwerpen die anders worden vooruitgeschoven. Want ook dat is (bezig zijn met) werk, ondanks dat m’n gevoel iets anders zegt. Voortaan ga ik het begin van het werkjaar net zo beschouwen als de lente: met een gerust hart laat ik alles weer langzaam tot bloei komen.