'Het zwaard van het tuchtrecht hangt altijd boven je hoofd. Wilde ik dat wel?'
Waarom ben je notaris geworden?
‘Mijn vader werkte op een notariskantoor. Niet dat ik als kind nou precies wist wat ze daar deden, maar ik kwam er dus wel al vroeg mee in aanraking. Op de universiteit wist ik al snel dat notarieel recht de juiste studierichting was voor mij. Met de onpartijdigheid, de onafhankelijkheid en de hulp die je aan partijen kunt bieden. De fiscale en familierechtvakken lagen me ook het beste. Uiteindelijk ben ik afgestudeerd in notarieel en fiscaal recht. Meteen daarna ben ik hier begonnen als kandidaat-notaris en in april vorig jaar beëdigd als toegevoegd notaris.’
Waar gaat jouw hart sneller van kloppen?
‘Groot commercieel vastgoed, vooral omdat er dan raakvlakken zijn met het fiscale en ondernemingsrecht. Ons kantoor werkt regelmatig voor beleggers in (nieuw)bouwprojecten. Maar ik passeer ook particulier vastgoed, hoor. Een starter die een appartementje koopt of een ouder echtpaar dat het huis verkoopt waar ze veertig jaar hebben gewoond. Voor veel mensen is een bezoek aan de notaris hartstikke spannend, zeker als het eenmalig is. Zo’n akte jas ik er dus niet even in tien minuten doorheen. Aandacht, een praatje, vertel eens – dat hoort bij ons vak.’
Heb je veel geleerd de afgelopen jaren?
'Ik ben niet alleen juridisch gegroeid, maar ook zelfbewuster geworden in de omgang met collega’s en de communicatie met klanten. Van nature heb ik een wat afwachtende aard, ik kijk de kat uit de boom. Maar als notaris kan dat niet, want aan tafel kijkt iedereen naar mij. Ik heb ook veel aan de verhalen van klanten. Het ene moment zit hier iemand die een prachtige zakelijke investering heeft gedaan, het volgende moment een verkoopster die huilend vertelt dat ze net haar man heeft verloren. Dat is enorm schakelen, en daar leer je van. Ook als mens.'
Wat zijn jouw belangrijkste eigenschappen als notaris?
‘Ik ben een goede luisteraar en heb empathisch vermogen. Ik probeer mensen zich altijd comfortabel te laten voelen. Verder hoor ik vaak dat ik moeilijke stof laagdrempelig kan brengen. De akte gebruik ik enkel als aanknopingspunt om met de klanten in gesprek te gaan. Liefst met een beetje humor. Kijk, niemand heeft er wat aan als ik letterlijk ga voorlezen wat er staat. Soms beslaat één zin acht regels, ik bedoel maar. Het grootste compliment dat ik kan krijgen is dat iemand na afloop zegt: wat heb je dat duidelijk uitgelegd.
Het notariaat en mijn karakter passen bij elkaar. Ik ga uit van het goede, maar ben me ervan bewust dat het belangrijk is om zaken goed vast te leggen. Want het kan ook fout gaan. De hang naar zekerheid zit in mij. Een vriend van me zei laatst: tegen jou wil ik wel pokeren, want als je bluft, dan zie ik het meteen.’
Welk moment blijft jou bij?
‘Ruim twee jaar nadat ik begon als kandidaat, werd er een aantal tuchtuitspraken gedaan die aankwamen bij mij. Ik was niet bang dat ons kantoor hetzelfde zou overkomen – wij proberen het beste jongetje van de klas te zijn – maar ik dacht wel: als notaris hangt het zwaard van het tuchtrecht je hele werkzame leven boven je hoofd. Wil ik dat wel?
Toen zijn de twee notarissen op kantoor even voor me gaan zitten. Met een kop koffie erbij hebben we het hele notariaat doorgenomen en alles wat erbij komt kijken. Zij gaven mij het vertrouwen dat ik goed ben in m’n werk en me niet moest laten verlammen door een tuchtzaak die misschien nooit komt. Daar kreeg ik een boost van. Iets later passeerde ik de eerste akte in waarneming, voor het eerst ging ik m’n handtekening zetten. Tegenover me zat een heel blij stel dat z’n eerste huis had gekocht – en dat was zo’n leuke afspraak. Daarna heb ik nooit meer getwijfeld.’