'Het notariaat heeft me altijd getrokken. Op de basisschool las ik een boek waarin een notaris voorkwam. Die had te maken met geheimhoudingsplicht en dat vond ik superinteressant. Via een vriendin ben ik als secretaresse bij een notariskantoor in Eindhoven terechtgekomen; zij wilde niet werken op zo’n ‘suf kantoor’, mij sprak het juist aan. Ik vond het direct leuk, zo leuk zelfs dat ik na een halfjaar de klerkenopleiding ging doen, naast mijn werk als secretaresse. Dat was in 1985, je leerde toen nog hele akten schrijven en moest ingewikkelde erfrechtelijke berekeningen maken. Na vier jaar werd ik notarisklerk en mocht ik nieuwe kandidaat-notarissen begeleiden, omdat ik al zoveel praktijkervaring had.
Toen ik de zoveelste kandidaat zag binnenkomen, dacht ik: wat zij doen, kan ik zelf ook. Ik ben rechten gaan studeren in Nijmegen en ging werken bij een ander kantoor. Als ik geen colleges had, was ik op kantoor, en andersom. Dat was de afspraak. Zo had ik het voordeel van theorie uit de collegezaal en praktijkervaring. Ik vond het geen opgave om studie en werk te combineren. Mijn motivatie was dat ik heel graag kandidaat-notaris wilde worden.
In de pauzes op de universiteit vroegen medestudenten mij vaak: vertel eens hoe dat werkt in de praktijk? Laatst hoorde ik nog van een medestudent van toen dat hij nooit notaris was geworden zonder mijn 'mini-colleges' in de pauze.'
Kans gegrepen
'Nadat ik mijn studie notarieel recht had afgerond, ben ik in 2001 kandidaat-notaris geworden op het kantoor in Eindhoven waar ik als secretaresse was begonnen. Daar werd ik in 2015 ook toegevoegd notaris van Astrid Mertens. Toen zij begin vorig jaar stopte, kreeg ik een telefoontje van Potters Notarissen in Valkenswaard: of ik daar wilde komen werken. Daar viel een gat in de sectie ondernemingsrecht, aangezien de betreffende notaris – de man van Mertens – tegelijk met zijn vrouw de notariële pen ging neerleggen.
Die kans heb ik gegrepen. Eerst ben ik daar weer toegevoegd notaris geworden, maar al snel heb ik de partners gevraagd of ik geen notaris kon worden. Ik mocht me al overal mee bemoeien, dus ik dacht: waarom niet? De anderen waren enthousiast. Zo ben ik op mijn 60ste nog notaris geworden. Ik vind het hartstikke leuk dat ik deze laatste stap nog heb kunnen zetten. Dat heb ik ook in mijn ondernemingsplan geschreven: dit is de kers op de taart.'