'Levenservaring helpt je in een ander te verplaatsen'
Waarom ben je notaris geworden?
'Dat was voor mij niet vanzelfsprekend. Omdat ik graag in het buitenland wilde werken, begon ik na de middelbare school met een studie Internatio- naal en Europees Recht. Maar ik kwam er al snel achter dat dat voor mij te vaag en te politiek was. Notarieel recht paste beter bij mij, dat is lekker concreet. Ik ben iemand die ervan houdt om dingen uit te zoeken, van nature het midden zoekt en het beste wil voor alle partijen.'
Hoe ging het na je studie?
'Ik studeerde af in het hart van de financiële crisis. In die tijd was er geen werk te vinden in het notariaat. Ik heb allerlei baantjes gehad: bij de Belastingdienst, de Sociale Verzekeringsbank en een dienst van de Raad voor de Rechtspraak.
Daarna heb ik gewoond en gewerkt in Frankrijk en op Sint Maarten, waar we een hostel runden. In 2019 kwam ik terug in Nederland en dacht: laat ik eens kijken of er nu wel mogelijkheden zijn in het notariaat. Die waren er, maar er was in de tussen- tijd veel veranderd. Qua automatisering uiteraard, maar ook juridisch-inhoudelijk. Ik moet best hard werken om die achterstand in te halen.'
Komen alle omzwervingen je van pas?
'Zeker, ik heb een hoop levenservaring opgedaan en durf nu veel meer dan toen ik net van de universiteit kwam. Hoe meer je hebt meegemaakt, hoe beter je je in een ander kan verplaatsen. Ik heb ook bij de notaris gezeten nadat mijn vader was overleden. Dat verandert je houding tegenover klanten die net een dierbare hebben verloren.'
Wat zijn jouw belangrijkste eigenschappen als notaris?
'Ik ben benaderbaar en probeer oog en gevoel te hebben voor wat er steekt achter de woorden van mensen. Niet iedereen weet immers goed te verwoorden wat hij precies bedoelt. In het begin was ik terughoudend en durfde niet te veel te vragen naar privézaken. Inmiddels weet ik dat dat erbij hoort, hoewel ik soms nog steeds een bepaalde schroom heb. Gelukkig nemen we op dit kantoor ruim de tijd voor de cliënten. Dat is echt nodig in complexe of emotionele zaken.
Het valt me op dat nog lang niet alle mensen de notaris weten te vinden. Het is vooral een bepaalde laag van de bevolking. Als student droomde ik van een kantoor naast de bakker en de slager, bij wijze van spreken. Letterlijk tussen de mensen: ik hoop dat dat er in de toekomst nog eens van komt.'
Welk moment blijft jou bij?
'Kortgeleden zat een van oorsprong Chinees echtpaar tegenover me voor een levenstestament. Altijd keihard gewerkt, maar ze hadden het niet breed en spraken nauwelijks Nederlands. Toen ik zei dat ik een tolk moest inschakelen en dat dat extra geld ging kosten, moest die mevrouw gewoon huilen. Allebei schaamden ze zich voor de taal- barrière, ze hadden een enorme hobbel genomen om hier te komen en ik had zó met hen te doen.
Een andere cliënt die ik nooit zal vergeten, is een vrouw die haar man had verloren bij een ongeluk. Dat raakte me diep, misschien ook doordat zij een kindje had van dezelfde leeftijd als het mijne. Bijna iedere dag hoor ik zware verhalen. Daarmee omgaan als mens, en ondertussen als professional je focus en helderheid van geest bewaren – soms valt het me zwaar. De tuin helpt me om alle verhalen weer los te laten. Daar ben ik dan ook veel te vinden na het werk. En dan ’s ochtends weer even ‘kantoorhanden’ maken!'