'Op mijn 14de wist ik al dat ik notaris wilde worden. Mijn opa, die net was overleden, was notaris en mijn vader was executeur van zijn nalatenschap. Toen ik mijn ouders thuis hoorde praten over het werk van de notaris, wilde ik dat ook.
Op dat moment wist ik natuurlijk niet wat het vak precies inhield, maar ik was helemaal op mijn plek bij de studie notarieel recht. Ik weet nog goed dat ik tijdens mijn studentstage bij een bespreking zat over de nalatenschap van een overleden tante. Twee neven kregen ruzie over wie haar vogelkooi zou krijgen. Dat is me altijd bijgebleven. Als notaris moet je niet alleen je juridische kennis op orde hebben, maar ook met menselijke emoties kunnen omgaan. '
Ontzorgen
'Ik ben begonnen bij NautaDutilh, daarna heb ik bij middelgrote kantoren in Zuid-Limburg en in Amersfoort gewerkt. Stuk voor stuk leerzame ervaringen, waardoor je erachter komt welk soort kantoor het beste bij je past. Bij Heuvelrug Notarissen, het kantoor waar ik nu ben benoemd tot toegevoegd notaris, ben ik helemaal op mijn plek. Het leuke van een middelgroot kantoor is dat je veel verantwoordelijkheid krijgt, je hebt een grotere inbreng bij de invulling van de notariële praktijk. Ik krijg hier de mogelijkheid om aan mijn persoonlijke ontwikkeling te werken, de balans tussen werk en privé is goed en het team is prettig, wat ik als mensenmens erg belangrijk vind. Zo vinden er regelmatig bijeenkomsten plaats om het contact onderling te bevorderen.
Maar het leukste aan mijn werk vind ik toch dat ik cliënten kan ontzorgen. In het familierecht komen mensen vaak met een zorg naar je toe. Iemand is bijvoorbeeld alleenstaand en weet niet wat te doen bij wilsonbekwaamheid. Ik luister goed naar die zorgen en probeer binnen het juridisch kader een oplossing te bedenken. Als dat lukt, zie ik de cliënt ontspannen. Die verlaat dan verlicht het pand. Het geeft me veel voldoening dat ik zo’n cliënt dan echt heb geholpen.'