'Cliënten die alleen op de wereld zijn, raken me'
Waarom ben je notaris geworden?
'Op de middelbare school wilde ik geneeskunde studeren, maar ik had weinig talent voor natuur- en scheikunde. Toen ben ik bij rechten beland en notarieel recht sprak mij het meeste aan. Dat komt doordat het zo breed is, er zijn raakvlakken met bijna alle vakgebieden: ondernemingsrecht, fiscaal recht, goederenrecht en personen- en familierecht. Ik groeide op in Drenthe en heb gestudeerd in Groningen. Tijdens mijn zomerstages op een klein Drents notariskantoor ontdekte ik dat ook de praktijk me beviel.'
Nooit spijt gehad?
'Nee, het is een prachtig beroep. De werkdruk is wel hoog. Er zijn zelden dagen dat ik mijn planning kan uitvoeren, er komen vaak dringende klussen tussendoor. Ik heb altijd gewerkt op kleinere kantoren met een algemene praktijk, waar je gauw een aanspreekpunt bent. Het is ook wel de aard van het beestje; ik ben behulpzaam aangelegd. Werkdruk komt niet enkel voor in het notariaat, ik vermoed dat de druk in alle dienstverlenende sectoren hoog kan zijn. Een vriendin van me werkt in het ziekenhuis, nou, daar is het echt niet anders.'
Wat zijn jouw belangrijkste eigenschappen als notaris?
'Ik kan goed luisteren, zaken duidelijk uitleggen en denk graag mee met mensen. Je hoort nu veel over het sociaal notariaat, maar in de praktijk werken wij eigenlijk al zo. Wij zijn een laagdrempelig dorpskantoor. Mensen die een probleem hebben, lopen gemakkelijk naar binnen om te kijken of wij hen kunnen helpen. Soms kan dat, soms ook niet. Dan zet ik ze op het spoor van de juiste professional of ze komen alleen even praten. Dat zijn natuurlijk lang niet altijd declarabele uren, maar ik zie dit als onze maatschappelijke functie.
Het is heel belangrijk dat álle mensen een testament maken, of ze nu vermogen hebben of niet. Want als je het van tevoren goed regelt, dan scheelt dat op termijn veel mogelijke ellende en kosten. Voor klanten die het niet kunnen betalen, verzinnen we een oplossing. Ze betalen in termijnen en in schrijnende gevallen laten we een deel van de nota vervallen.'
Welk moment blijft jou bij?
'Cliënten die alleen op de wereld zijn, raken me. Aan tafel zat bijvoorbeeld eens een mevrouw die geen contact meer had met haar familie en haar nalatenschap wilde regelen. Later werd ze ernstig ziek en ben ik nog op bezoek bij haar geweest in het hospice. Het maakt indruk als je dan nagenoeg de enige bent.
Verder herinner ik me de spagaat tussen het moederschap en het werk. Toen de kinderen klein waren, ben ik bewust kandidaat-notaris gebleven. Dan heb je toch iets meer ruimte in je agenda. Notaris daarentegen ben je 24 uur per dag, cliënten kunnen en mogen altijd een beroep op je doen. Ook als de kinderen ziek zijn, ook 's avonds en in het weekeinde. Mijn man is ook notaris en ik herinner me dat hij een keer ziek was en ik voor hem moest waarnemen. Onze oudste was een jaar, er was geen oppas, ik moest een akte van levering passeren en daarin moest een erfdienstbaarheid worden aangepast. De meest praktische oplossing was om ons kind mee naar kantoor te nemen. De verkoopster heeft toen de hele tijd met haar voet de maxicosi gewiegd, zodat onze dochter stilbleef.'
Hoe is het om met een notaris getrouwd te zijn én om op hetzelfde kantoor te werken?
'Mensen vragen vaak of we weleens ergens anders over praten, maar dat valt mee, hoor. Bovendien werken we ieder op een andere vestiging, dus we zitten ook niet de hele dag op elkaars lip. Het is vooral handig om te weten waar de ander mee bezig is, om te snappen hoe het werkt in dit vak.'