'Dan hoor je ook nog dat je baan je 'ontnomen' wordt'
Omdat de bijwerkingen van deze therapie gelukkig reuze meevallen, ben ik nog regelmatig op kantoor te vinden. Van de cliënten ervaar ik tot nu toe alleen maar begrip. Dat is heel fijn. Lieve kaartjes en andere attenties geven me het gevoel dat ik nog steeds goed bezig ben, ook al is het op verminderde kracht.
Emotionele grenzen
Het verbaast me wel dat ik tegen emotionele grenzen aanloop die ik vroeger niet had. Dat werd duidelijk toen een cliënt met spoed in het ziekenhuis werd opgenomen, hetzelfde als waar ik regelmatig naartoe moet. Een paar weken geleden was hij nog bij mij op kantoor voor een bespreking. Gelukkig lag zijn testament al in ontwerp klaar. De notaris zelf was die week net op vakantie, ik had zijn waarneming gekregen. Diezelfde avond liep ik met gemengde gevoelens ‘mijn’ ziekenhuis in om zijn testament te passeren. De benodigde privacy werd gefaciliteerd door de verpleegkundigen, zodat het passeren van de akte aan het bed kon plaatsvinden. Mijn respect en bewondering voor de mensen die dit beroep uitoefenen, nemen steeds meer toe. Achteraf overheersten de positieve gevoelens. Voor mijn cliënt kon ik het op juridisch vlak zo comfortabel mogelijk maken. Dat maakte mij oprecht blij met mijn vak!
Wurgslang
Maar het is niet allemaal koek en ei. Ik loop tegen een aantal zaken aan waar ik (gelukkig) nooit bij stil heb hoeven te staan. Denk aan de reactie van de verzekeringsmaatschappij die, weliswaar na een eigenrisicoperiode, op grond van de afgesloten ziekteverzuimverzekering mijn salaris doorbetaalt. Fijn, zou je denken, dat is geregeld. Er zit echter een addertje, zeg maar rustig wurgslang, onder het gras. Na mijn jarenlange freelance werkzaamheden hebben mijn kantoor en ik in eerste instantie een arbeidscontract voor een jaar getekend. Dit is gebruikelijk, zowel voor werknemer als werkgever. Van mijn kant moest ik wennen aan een vast dienstverband na zo lange tijd. Niet langer werkzaam op verschillende kantoren en waarnemingen, zou ik het saai gaan vinden? Bovendien wilden we allebei bekijken of het bleef klikken. Met de wijsheid van nu was die twijfel jammer.
Heel veel pijn
Direct na de ziekmelding kwam de verzekeringsmaatschappij met het bericht dat de ‘uitkering na de laatste dag van het tijdelijke dienstverband eindigt’. Dit begrijp ik nog. Echter, verlenging van mijn contract tijdens ziekte is niet verzekerd. En dat doet pijn, heel veel pijn. Laat ik eerlijk zijn, ik ben te veel jurist om al direct te roepen dat dit juridisch niet kan. Wel voelt het voor mij oneerlijk en demotiverend. Je krijgt al zoveel voor je kiezen, en dan hoor je ook nog dat je baan waar je zo blij van wordt, je ‘ontnomen’ wordt door de verzekeringsmaatschappij. Want zo voelt het!
Kortom, er valt nog een hoop uit te zoeken. Maar bovenal ga ik volop genieten van al het moois om me heen. Take care!