In het diepe
Mijn periode als voorzitter begon met een knal: de fraudezaak bij Pels Rijcken. Meteen werd ik in het diepe gegooid. Dat was wel even anders dan een veeleisende cliënt op kantoor. Het was meteen ook een dieptepunt voor het notariaat, gelukkig gevolgd door betere tijden. Ik wil niet beweren dat alles is gelukt wat ik wilde bereiken, maar we hebben zeker stappen gezet. Ik noem het Futurepro(o)f-programma, de vernieuwde beroepsopleiding, de korte lijnen die we nu hebben met politiek Den Haag en onze plek aan tafel bij verschillende stakeholders en – niet te vergeten – in Europa. Mede dankzij deze verbindingen met onze partners in de maatschappij ziet de buitenwereld ons veel beter staan.
Zoiets bereik je niet alleen. Het tweede deel van Voltaires uitspraak wil ik dan ook niet onbelicht laten: het voelt alsof je afscheid moet nemen van een vriend. In eerste instantie neem ik afscheid van u, de leden van de KNB. Ik heb velen van u in de afgelopen drie jaar mogen ontmoeten. Dat was telkens een bron van inspiratie. Wat doen we goed en wat kunnen we verbeteren? Op basis van uw inbreng konden we aan een mooie(re) toekomst voor het notariaat bouwen.
Steentje bijgedragen
Daarnaast neem ik afscheid van mijn medebestuursleden op wie ik steeds weer kon terugvallen, en van de medewerkers van het KNB-bureau die zich elke dag keihard inzetten voor onze beroepsgroep. Ik hoop dat ik hieraan ook mijn steentje heb bijgedragen. Ik heb mijn best gedaan, maar ‘Je best doen is niet goed genoeg’, zeg ik zelf altijd, ‘het gaat om het resultaat.’ Of dat naar tevredenheid is, laat ik aan uw oordeel over.
Mijn boek is uit, terwijl mijn opvolger Barbara van Kampen pas bij de inhoudsopgave van het hare is. Ik heb er het volste vertrouwen in dat zij de nu nog lege bladzijden weet te vullen met een goed verhaal waarvan u telkens benieuwd blijft naar het vervolg. Mijn boek sla ik nu dicht. Ik had geen hoofdstuk willen missen.