'Het leek ons het leukst om de beroepsopleiding samen te doen'
'Zijn jullie een tweeling?' is de meest gestelde vraag aan Christian en George Dakramjiane. 'En daarna: wat doet een notaris eigenlijk?', vullen de broers lachend aan. Een tweeling zijn ze niet, maar ze zijn wel allebei in december geboren, een jaar na elkaar. Ze groeiden samen op, zaten op dezelfde middelbare school en kregen dezelfde vrienden.
George koos voor de studie notarieel recht, nadat hij met een vriend meeging naar een open dag en werd gegrepen door het vak. George: 'Ik wilde nooit rechten studeren omdat je dan één kant moet kiezen, maar als notaris ben je onpartijdig. Dat past beter bij me.' Christian wilde ‘gewoon’ rechten studeren, maar koos op advies van zijn broer voor de notariële variant met civiel effect. 'Alles wat ik moest leren, had George het jaar daarvoor al gehad. Ik kon zijn samenvattingen gebruiken en hoefde nooit nieuwe boeken te kopen, een handige bijkomstigheid. Als ik ergens niet uitkwam, hielp hij me weer op weg.'
Gezamenlijke sollicitatie
Ook tijdens hun studententijd maakten de broers grotendeels dezelfde keuzes. Ze werden lid van dezelfde studievereniging, liepen stage bij een groot kantoor en waren allebei werkstudent. Pas na hun afstuderen scheidden hun wegen. George werd kandidaat- notaris bij Buren Legal in Amsterdam, Christian bij Hak & Rein Vos Notarissen in Lelystad. George vond zijn baan dankzij Christian. Die werd benaderd door een recruiter: of hij een baan als kandidaat- notaris zocht? "Ik niet", zei Christian, "maar mijn broer wel!"
Kort fantaseerden ze nog over een gezamenlijke sollicitatie: zou het niet leuk zijn om bij hetzelfde kantoor te werken? Christian: 'Maar praktisch gezien ging dat niet lukken: ik voelde me thuis bij het middelgrote kantoor waar ik eerder had gewerkt, terwijl George liever op de Zuidas bleef.' George: 'Daarbij leek het ons beter om zakelijk en privé gescheiden te houden. Ik waardeer het enorm aan Chris dat hij altijd zegt waar het op staat. Als broer vind ik dat directe heel fijn, maar als collega’s zouden we daardoor misschien kunnen botsen. Bovendien zou ik hem dan wel héél vaak zien, we spreken elkaar nu ook al iedere dag.'
Thaiboksen
Samenwerken werd het dus niet, maar samen (weer) studeren wel. George stelde de start van zijn beroepsopleiding een half jaar uit, zodat hij tegelijk met Christian kon beginnen. George: 'Het leek ons het leukst om dit samen te doen. Tijdens het kick-offweekend deelden we natuurlijk een kamer. Onze notarissen hebben daar ook kennisgemaakt. ‘Dus wij hebben er een uit hetzelfde nest’, zeiden ze tegen elkaar.'
Als de een in de praktijk een complexe casus tegenkomt, belt hij de ander om te sparren. Christian: 'George duikt graag in de boeken, ik ben meer praktisch ingesteld. Inhoudelijk zitten we inmiddels op hetzelfde niveau. Als ik iets aan hem voorleg, zie ik hem ook niet meer als grote broer, maar als vakgenoot. Hij is overigens nog nooit bij mij op kantoor geweest, maar hij is uiteraard van harte welkom!' Sparren doen George en Chris ook regelmatig op een andere manier. Iedere maandag en vrijdag om zes uur ‘s ochtends kickboksen ze samen. Binnenkort gaan ze met vrienden naar Thailand om een intensieve Thaibokstraining te volgen. George: 'Juist omdat we zo close zijn, is Chris degene die mij letterlijk en figuurlijk het hardst weet te raken. Tegelijkertijd zal hij mij altijd verdedigen. We zijn niet alleen broers, maar ook beste vrienden.'